Een klein Bliekje

Het is de meeste van jullie inmiddels wel opgevallen... Dex is geen typische pinda. Hij lijkt niet sprekend op zijn vader, heeft geen bruine ogen en geen gekleurd huidje.

Nee deze meneer is blond (sommigen zeggen zelfs rossig), heeft helder blauw-grijze ogen en een sneeuwwit huidje. En hij is lang!

Het lijkt me duidelijk dat dit alles niet afkomstig is van louter indo-genen. Nee nee, tijdens de bouw van baby 2 hebben mijn genen een thuiswedstrijd gespeeld en zijn als winnaar uit de strijd gekomen.

Mocht je je nog afvragen op wie hij nog meer lijkt? Check dan eens deze foto's. Daar zijn toch echt wel wat gelijkenissen te vinden.

Bijzonder, vind ik!

Gerard Bliek in 1944



Dex de Kruijter in 2009

Wat gaat de tijd toch snel...

14 januari 2008, Eerste dag naar de peuterspeelzaal




14 oktober 2009, Eerste dag naar de basisschool.

"Dit is toch niet werken?!"

Vorige week mocht Dain voor Odette 'werken'. Er was een fotoshoot gepland in een bejaardenhuis. Dain mocht 1 van de kleinkinderen spelen. Ik had hem uitgelegd dat hij ging werken en daarmee centjes zou verdienen. In de hoop dat hij dan goed zou luisteren en zijn best zou doen.

Naarmate de dag van de shoot dichterbij kwam werd hij toch een beetje zenuwachtig. Hij vroeg nog even snel aan Odette of zij hem wel ging leren wat hij moest doen want, zo ga hij toe, hij wist eigenlijk helemaal niet hoe je moet werken!

Op de grote dag zelf was hij gelukkig vrij meegaand. Hij stal de show met zijn vrolijke gebabbel (waardoor het minder erg was dat hij niet de hele tijd wilde lachen op de foto, haha). Tot grote hilariteit van de andere aanwezigen vroeg hij tijdens het fotograferen steeds of hij al aan het werk was en of hij al geld had verdiend. Na afloop zei hij: "Maar dit was toch niet werken, dit was gewoon op de foto gaan!"

What's up with Dex?

Ruim 5 maanden is hij al, onze Dex. En in de verste verte geen 'newborn baby' meer.
Dex is echt een grote stevige jongen aan het worden.

Wat doet hij nou op zo'n dag? Nou dat zal ik jullie even vertellen...

Om een uur of 11 's avonds krijgt Dex zijn laatste fles. Meestal zien we hem dan de volgende ochtend rond een uur of half 8. Niemand in dit huis is zo vrolijk bij het opstaan als Dex. Zodra hij je ziet begint hij te stralen. En stralen kan hij. Dex heeft zo'n lach die echt is. Als hij lacht, lacht hij met zijn hele gezicht. Zijn oogjes beginnen te twinkelen, zijn mondhoekjes krullen omhoog en er ontstaan kleine kuiltjes in zijn heerlijke bolle wangen. Als hij naar je lacht voel je je heel speciaal, iedere keer weer.
Op het moment steekt hij echt alles wat in zijn buurt komt in zijn mondje. Tijdens het verschonen van zijn luier verdwijnt bij zijn hele voet in zijn mond. En ja... probeer er dan maar eens een luier tussen te krijgen. Dex aankleden is dan ook best een opgave. Door zijn charme schiet je toch iedere keer weer in de lach, al is het soms best irritant dat hij alles beetpakt wat in zijn buurt komt.
Rond een uur of acht drinkt hij zijn eerste fles. Daarna is het speeltijd. Meestal ligt hij in zijn box of op een kleed op de grond. Hij speelt een tijdje onder de babygym en met alles wat er in zijn buurt komt. Sinds ruim een maand draait hij zich ook al van zijn rug naar zijn buik en weer terug. En sinds een aantal dagen zit hij ook al in de kruiphouding; netjes op zijn knietjes. Hij probeert zich ook al echt voort te bewegen, al gaat hij vaak nog achteruit. Het blijft geweldig om zo'n kleintje dingen te zien leren. Het overvalt me iedere keer weer: een enorm gevoel van trots!
Hij vermaakt zich erg goed in zijn uppie maar geniet des te meer als je bij hem komt kijken. Meestal begint hij meteen te kletsen als je een blik in zijn richting werpt. Hij houdt echt van gezelligheid. Zodra zijn grote broer in de buurt is weet je al dat het lachen wordt. Alles maar dan ook echt alles wat Dain doet, vindt Dex leuk. Af en toe zit hij echt te schateren. En Dain straalt dan op zijn beurt van trots.
Om een uur of tien is hij vaak weer toe aan een slaapje of hij eet nog even een fruithapje (bij voorkeur verse banaan met liga want potjes gaan er niet in bij meneer). Eten is trouwens echt een van zijn favoriete bezigheden. Dat doet hij veel en goed.
Wakker worden is weer een feestje en het lachen begint meteen weer. 's Middags is het altijd weer een verrassing: boodschappen doen, hond uitlaten in het bos, een middagje naar de kinderboerderij met Dain & friends etc. Dex vindt het allemaal even leuk en gezellig. 's Middag slaapt hij nog een keer om daarna vaak nog even lekker te rollebollen over de grond tot papa thuis komt.
Als wij eten zit hij gezellig bij ons aan tafel. We moeten wel zorgen dat hij met zijn grijpgrage handjes uit de buurt van borden en pannen blijft want als het aan hem ligt zou hij nu al eten wat de pot schaft!
Hij krijgt natuurlijk zelf ook een groentenhapje, maar daar wordt hij niet altijd even blij van. Eigenlijk lust hij alleen de bruine bonen met appeltjes en rundvlees. Misschien moet ik ook al verse hapjes voor hem gaan koken. Na nog wat spelen en knuffelen met papa en grote broer is het tijd voor bed. En oh ja... had ik al gezegd dat het een voorbeeldige slaper is??
Dex is echt een heerlijke baby. Tevreden, lief, vrolijk, ondernemend, actief en heerlijk knuffelig. Van hem zou je er wel tien kunnen hebben!