Toch nog een mooi plaatje...

Vandaag gingen Karina en ik met windkracht 10 richting Scheveningen. Gek? Ja, een beetje... we gingen echter niet voor een lange wandeling maar voor een bezoekje aan Sealife. Gezellig samen met onze twee zeer opstandige peuters.

Sealife presenteert zich zoals jullie misschien weten als een prachtig, groot en mooi opgezet aquarium maar ik kan jullie melden: Niets van dit alles klopt!
Het is er rommelig, donker, vies, onduidelijk en (het toppunt) niet veilig voor kleine peuters. Dain en Sanne vonden het nog best leuk (al hadden ook zij het na een half uur al gezien). Wij moeders kunnen niet anders dan concluderen dat onze EUR 12,50 entree beter aan iets anders besteed had kunnen worden (leuk nieuws shirtje, fijn lipglossje, lekkere lunch etc).

Bij thuiskomst haalde ik de foto's van mijn camera en ben ik ineens weer alles vergeten. Onze kinderen staan namelijk weer zo schattig op de foto's waardoor de trieste omgeving die Sealife heet is ineens totaal onbelangrijk is!

Praatjesmaker

Situatie-schets: Familie de Kruijter zit aan tafel te eten. Dain is een beetje vervelend.

Papa: "Dain, zit je weer in een fase?"

Dain: "Nee papa, Dain zit op een stoel!"

Kennismaking wordt 1e schooldag

Vandaag gingen wij met Dain voor een kennismaking naar de peuterspeelzaal. We zouden even praten met de juf en Dain kon even rondkijken. Volgende week zou hij dan echt voor het eerst gaan. Dain was er het hele weekend al helemaal vol van en vanochtend vertrokken we dan ook met rugzak en al richting 'school'. Aan de hand van papa!



Op school aangekomen was hij meteen vertrokken. Zijn ogen werden zo groot als schoteltjes bij het zien van al het speelgoed en de mooie grote auto's om in te rijden. Voor we het in de gaten hadden reed hij in volle vaart door de gang. Wij zaten ondertussen braaf in gesprek met de juf. Toen we bijna klaar waren kwam een andere juf melden dat Dain inmiddels bij de andere kindjes aan tafel zat om een cracker te eten. Tja... wat doe je dan? De juf stelde voor om hem dan toch gewoon te laten blijven. En dus vroegen wij Dain: "Wil jij op school blijven?" Hij keek ons aan alsof we gek geworden waren. Natuurlijk wilde hij blijven. "Dain wil ook een cracker eten!" zei hij. En met een vaag "Doei, doei" was het afscheid een feit!
En dus stonden wij ineens buiten zonder kind en keken nog even stiekem door het raam. Wat een geweldig mooi plaatje was dat!

Toen ik hem kwam halen zaten de kindjes samen in een kring en vierden de verjaardag van Robin. Hij werd 3 jaar en trakteerde op koekjes. Dain wilde mij alles laten zien en vond het eigenlijk geen goed idee om al naar huis te gaan. Beter kon het niet volgens de juf. Hij vond alles leuk en had geen enkele keer naar ons gevraagd.
En wij zijn natuurlijk apetrots op hem!

Mooi is...

* als je kind naar je toe komt en zegt: "bij mama zijn"...
* als hij zich op een onmogelijke (en vaak pijnlijke) manier op je schoot installeert met een intens tevreden gezichtje...
* als hij zijn hoofd tegen je borst legt en vervolgens heel zachtjes zucht.
* als hij je met zijn kleine handjes zachtjes aait terwijl hij zegt: "aardig zijn voor mama"...
* als hij je heel veel kusjes geeft en je gezicht nat en plakkerig achterlaat en verder gaat op je been...

En werkelijk prachtig is het als hij dan als afsluiter van de dag vanuit zijn bed roept: "Ik vind je lief mama!"

Ik voel me vanavond even de beste mama van de wereld!

Post 1

Dit is 'm dan! De eerste post van 2008... Om eerlijk te zijn hebben we nog niet veel meegemaakt dit 'jaar'. Maar omdat ik vind dat ik goed moet beginnen dit jaar hier dan toch een klein berichtje.

Tijdstip:
20:30 uur

Locatie:
Badkamer. Om precies te zijn op de wc-pot in de badkamer

Aanwezigen:
Dain, mama en papa

Activiteit:
Tandenpoetsen met rare bril op

Resultaat: