Wat een week

Zoals bijna iedereen al weet heeft Dex afgelopen week in het ziekenhuis gelegen. Even 'kort' wat er aan de hand was:

Maandagochtend had hij 39,5 graden koorts. Toch maar even naar de huisarts. De huisarts vertrouwde het niet helemaal en stuurde ons door naar de kinderarts in het ziekenhuis. Dex werd onderzocht op de poli maar werd als snel opgenomen want de kinderarts vertrouwde het ook niet en vreesde voor een infectie.

De symptomen waren als volgt:
-Koorts
-Slechte doorbloeding
-Gemarmerde huid
-Verhoogde hartslag
-Te snelle ademhaling.


Op de kinderafdeling werd er meteen een infuus aangelegd. Ook moest hij meteen aan de monitor om zijn hartslag, ademhaling en zuurstof in de gaten te kunnen houden. Er werd uit voorzorg gestart met antibiotica. De artsen dachten dat hij een infectie had maar wisten uiteraard nog niet of het door een bacterie of een virus kwam. Om daar achter te komen werd er het een en ander op kweek gezet. Maar aangezien die uitslag wel een dag of 3 op zich kan laten wachten konden er geen risico's genomen worden. Vandaar dus ook de antibiotica.

Na een drukke dag vol schrik-momenten en gedoe zaten we bij te komen in de z.g. ouderkamer van het ziekenhuis. Helaas kwam de arts ons toen vertellen dat ze toch wilden onderzoeken of het geen hersenvliesontsteking was. Die kleine moest dus een ruggenprik krijgen om vloeistof uit de hersenen te kunnen onttrekken. We zijn ons gek geschrokken! Gelukkig was de uitslag goed. Alleen jammer dat we daar zo'n 4,5 uur op moesten wachten... Pfff!

De dagen die volgden waren enorm vermoeiend. We zijn zoveel mogelijk bij Dex in de buurt gebleven. 's Nachts werd er voor mij een bed in zijn kamer gezet. Maar het slapen naast een monitor die steeds op hol slaat als de hartslag van je kind omhoog gaat is bijna niet te doen...
Dex was enorm suf van de antibiotica en de paracetamol en lag bijna alleen maar te slapen.Als hij wakker was hoorde je hem zachtjes kreunen, zo ellendig voelde hij zich.

Het wachten was op de uitslag van de kweek. Die uitslag kwam uiteindelijk woensdag aan het einde van de dag. En tot onze grote opluchting bleek het om een virus te gaan. Een virus dat kennelijk een heel heftige uitwerking had op Dex. Gelukkig was de koorts inmiddels verdwenen en leek Dex ook echt op te knappen.
Donderdag vonden ook de artsen dat Dex er weer goed uit zag en functioneerde en dus mochten we lekker naar huis om daar verder uit te zieken! Wat een opluchting om dat kleine mannetje mee naar huis te kunnen nemen. Weg uit dat ellendige ziekenhuis kamertje!!!

Dex is inmiddels helemaal opgeknapt en is weer heerlijk aan het lachen en kletsen en eet en slaapt goed! En wij zijn inmiddels ook weer een beetje in ons normale doen. Het was een ontzettend zware week. En we hopen zoiets nooit meer mee te maken.