Kennismaking wordt 1e schooldag

Vandaag gingen wij met Dain voor een kennismaking naar de peuterspeelzaal. We zouden even praten met de juf en Dain kon even rondkijken. Volgende week zou hij dan echt voor het eerst gaan. Dain was er het hele weekend al helemaal vol van en vanochtend vertrokken we dan ook met rugzak en al richting 'school'. Aan de hand van papa!



Op school aangekomen was hij meteen vertrokken. Zijn ogen werden zo groot als schoteltjes bij het zien van al het speelgoed en de mooie grote auto's om in te rijden. Voor we het in de gaten hadden reed hij in volle vaart door de gang. Wij zaten ondertussen braaf in gesprek met de juf. Toen we bijna klaar waren kwam een andere juf melden dat Dain inmiddels bij de andere kindjes aan tafel zat om een cracker te eten. Tja... wat doe je dan? De juf stelde voor om hem dan toch gewoon te laten blijven. En dus vroegen wij Dain: "Wil jij op school blijven?" Hij keek ons aan alsof we gek geworden waren. Natuurlijk wilde hij blijven. "Dain wil ook een cracker eten!" zei hij. En met een vaag "Doei, doei" was het afscheid een feit!
En dus stonden wij ineens buiten zonder kind en keken nog even stiekem door het raam. Wat een geweldig mooi plaatje was dat!

Toen ik hem kwam halen zaten de kindjes samen in een kring en vierden de verjaardag van Robin. Hij werd 3 jaar en trakteerde op koekjes. Dain wilde mij alles laten zien en vond het eigenlijk geen goed idee om al naar huis te gaan. Beter kon het niet volgens de juf. Hij vond alles leuk en had geen enkele keer naar ons gevraagd.
En wij zijn natuurlijk apetrots op hem!